Niedobór witamin A, E, C oraz witamin z grupy B – może osłabiać paznokcie, sprawiać, że stają się wypukłe, łamliwe, i prowadzić do powstawania zadzierających się skórek. Problemy emocjonalne – jednym z objawów przewlekłego stresu, nerwicy, zaburzeń lękowych czy depresji może być obgryzanie paznokci oraz skórek
Dzieci nie umieją nazywać emocji, ani nie znają sposobów na radzenie sobie z nimi. Dlatego "radzą" sobie na własną rękę, próbując zredukować nieprzyjemne odczucia - np. poprzez obgryzanie paznokci. U dzieci moga wystąpić również inne odruchy o podobnej funkcji - nawijanie włosów na palec, potrząsanie nogą gdy siedzą przy stole. Kiedy u swojego dziecka zauważysz przykry nawyk, jakim jest obgryzanie paznokci to znak, że maluch przeżywa wewnętrzne lęki,stres, niepewność, brak poczucia bezpieczeństwa. Obgryzanie paznokci u dzieci to znak pociechy potrzebują szczególnej uwagi i większej, niż zazwyczaj, troski. Obgryzanie paznokci u dzieci ma podłoże w rozmaitych emocjonalnych przyczynach. Mogą być nimi nowe dla dziecka sytuacje, np. pójście do przedszkola czy szkoły, narodziny rodzeństwa, rozstanie rodziców. Doprowadzić do nawyku mogą również nieodpowiednie metody wychowawcze rodziców, nasilona krytyka, wysokie wymagania. Impulsem bywają także bajki lub gry wideo, które wzbudzają w dziecku niepokój. Obgryzanie paznokci u dzieci - niebezpieczne dla zdrowia To zachowanie ma nie tylko nieprzyjemne następstwa psychiczne, ale i zdrowotne. Poranione miejsca przy paznokciach sprawiają ból i łatwo wtedy o infekcję. Poza tym bakterie, jakie znajdują się za paznokciami, a które trafiają stamtąd wprost do buzi, są groźne dla zdrowia (powodują infekcje wirusowe, grzybicze, zajady, opryszczkę owsiki, zapalenie dziąseł, zatrucia). Dlatego obgryzanie paznokci u dzieci trzeba starać się zwlaczyć. Obgryzanie paznokci u dzieci - jak temu zaradzić? Po pierwsze rozmawiaj z dzieckiem o konsekwencjach obgryzania paznokci. Poza chorobami, warto uświadomić mu, że długie obgryzanie paznokci może zniekształcić płytki i pozostawić wady zgryzu. Z córką możesz np. wybrać się na wizytę u manikiurzystki. Po zabiegu mała dama będzie chciała jak najdłużej utrzymać efekt ładnych rączek. Jeśli tylko zauważysz, że dziecko wkłada dłonie do ust, delikatnie wyjmij mu rękę z buzi. Nie komentuj, nie krzycz, nie karć - nasilisz tylko w ten sposób stres dziecka. Nie naciskaj, bądź delikatna. Spróbuj zaobserwować, w jakich sytuacjach dziecko gryzie paznokcie (oglądając telewizję, odrabiając lekcje?) - staraj się tłumaczyć dziecku zaistniałe sytuacje. Najważniejsza jest rozmowa, nazywanie emocji, mówienie o tym, co się czuje. Zapewniaj dziecko o swojej miłości i gotowości do pomocy. Podpowiadaj, że może rozładowywać napięcie inaczej niż poprzez obgryzanie paznokci (np. tupać nogami, czy uderzyć ręką o kanapę). Obgryzanie paznokci u dzieci można zwlaczyć wypracowując pewne umowy i hasła, które będą motywowały i przypominały o waszym porozumieniu. Np. ustalcie, że kiedy dziecko obgryza paznokcie, a ty rzucasz hasło np. "palec", to jest to znak, że powinno przestać.
Rozdwajające się paznokcie świadczą m.in. o niedoborach pokarmowych, nieodpowiedniej pielęgnacji, narażeniu paznokci na działanie substancji chemicznych. Może też być to sygnał ze strony organizmu. Rozdwajaniu paznokci sprzyjają: Niedobór cynku w diecie – paznokcie stają się kruche, łamliwe, rozdwajają się.
Fot: Voyagerix / Obgryzanie paznokci, zwane również onychofagią, jest szkodliwym nałogiem, przede wszystkim wieku dziecięcego, choć często dotyczy również dorosłych. Grozi niebezpiecznymi konsekwencjami zdrowotnymi. Istnieją jednak sposoby, jak przestać obgryzać paznokcie. Nałogowe obgryzanie paznokcie nazywane jest onychofagią – to określenie pochodzi z języka greckiego (onycho ‘paznokieć’, phagos ‘jeść’). Proces dotyczy najczęściej paznokci rąk, rzadziej stóp. Stanowi powszechny nawyk, obserwowany zarówno wśród dzieci, jak i u dorosłych. Pojawia się zazwyczaj między 4. a 6. rokiem życia i znacznie nasila się podczas dojrzewania. Jego częstotliwość u obu płci do 10. roku życia rośnie stosunkowo równomiernie, jednak z czasem znacznie mniej dziewcząt niż chłopców obgryza paznokcie. U większości nastolatków onychofagia z czasem zanika, jednak nawyku nie potrafi zwalczyć około 15% dorosłych. Wynika to z zaburzeń poziomu żelaza, miedzi lub witamin, ale również z problemów osobistych, stresujących sytuacji, nadwrażliwości emocjonalnej, niskiej samooceny czy skłonności do stanów lękowych. Istnieją hipotezy twierdzące, że zjawisko obgryzania paznokci ma związek z niskim statusem ekonomicznym. Jak przestać obgryzać paznokcie? Nałogowe obgryzanie paznokci nie jest łatwe do wyleczenia. Według specjalistów, podobnie jak w przypadku innych zaburzeń obsesyjno–kompulsywnych, powinno się łączyć stosowanie farmaceutyków (zazwyczaj leków antydepresyjnych i tzw. inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny) z terapią behawioralną. U około 60–70% osób zmagających się z onychofagią farmakoterapię uznaje się za skuteczną. Efektywną metodą leczenia nałogowego obgryzania paznokci jest również terapia behawioralna. Już w latach 70. XX wieku opracowano technikę określaną mianem procedury zmieniania nawyków HRP (habit reversal procedures), z powodzeniem wykorzystywaną także do leczenia tików czy jąkania się. Za skuteczny sposób na obgryzanie paznokci uchodzi też ich należyte obcinanie. Dziewczętom i kobietom pozytywne efekty może przynieść manicure wykonany w salonie kosmetycznym, przedłużanie paznokci lub noszenie tipsów. U chłopców i mężczyzn sprawdzają się niekiedy bandaże nałożone na palce. Obgryzaniu paznokci zapobiega również stosowanie specjalnych preparatów dostępnych w aptekach, tzw. gorzkich paluszków. Mają one postać płynów lub żeli, które nakłada się na paznokcie, a ich zapach oraz smak skutecznie zniechęcają do obgryzania. Podobne właściwości wykazuje także świeżo wyciśnięty sok z aloesu. Innym sposobem na obgryzanie paznokci jest zastępowanie tego nawyku innymi czynnościami, np. żuciem gumy, skubaniem pestek z dyni czy słonecznika albo otwieraniem łupin orzechów włoskich. Obgryzanie paznokci u dzieci Onychofagia jest przeniesieniem nawyku ssania kciuka, zwykle porzucanym przez dziecko około 3. roku życia. Po okresie dojrzewania obgryzanie paznokci zastępują inne przyzwyczajenia, gryzienie warg, ołówków albo innych przedmiotów, drapanie nosa czy zawijanie włosów wokół palca. Onychofagia jest najczęściej obserwowana u dzieci pozbawionych poczucia bezpieczeństwa, miłości i więzi z najbliższymi osobami, nieznajdujących zaspokojenia podstawowych potrzeb emocjonalnych. Z tego powodu młodzi ludzie często szukają innych źródeł odczuwania przyjemności i zadowolenia, a w obgryzaniu paznokci znajdują sposób na rozładowanie lęku, napięcia, gniewu czy poczucia zagrożenia. A Ty obgryzasz paznokcie? Obgryzanie paznokci – skutki Niekontrolowana onychofagia może prowadzić do wielu powikłań zdrowotnych, np. do znacznego uszkodzenia płytki paznokciowej, która z czasem staje się krótka, zniekształcona i rozwarstwiona. Brzegi paznokcia są nierówne i poszarpane, a opuszki palców odsłonięte. Obgryzanie paznokci grozi również zaburzeniami układu ruchowego narządu żucia, stanowiącymi według WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) trzecie, najczęstsze schorzenie jamy ustnej, po próchnicy i chorobach przyzębia. U dzieci w wyniku obgryzania paznokci często dochodzi do zniekształcenia szczęk. Z badań wynika, że prawie każdy pacjent ortodonty to osoba, która była lub jest dotknięta onychofagią. Obgryzanie paznokci zwiększa także ryzyko uszkodzenia powierzchni zębów oraz wysunięcia lub rotacji górnych siekaczy. Może też prowadzić do uszkodzenia dziąsła, powstającego, gdy utkwi w nim fragment paznokcia, powodując zapalenie, obrzęk bądź też pojawienie się ropnia. Obgryzanie paznokci zwiększa niebezpieczeństwo chorób bakteryjnych i grzybiczych. U osób niedbających należycie o higienę osobistą onychofagia może prowadzić np. do zakażenia bakterią Escherichia coli, która wywołuje infekcje dróg moczowych, zatrucia pokarmowe, a nawet zapalenie płuc. Wkładanie palców do ust bywa też przyczyną zarażenia wirusem HPV, wywołującego zmiany skórne, ale także będącego przyczyną raka szyjki macicy. Zobacz film: Czy manicure hybrydowy niszczy paznokcie? Źródło: Stylowy Magazyn Bibliografia: "Konsekwencje zdrowotne onychofagii", Agnieszka Gniadek, Justyna Czochara
Kruchość paznokci może również wynikać z niedoboru witamin A i C lub biotyny – witaminy B7. 3. Zawijanie się paznokci pod spód — Czasami opuszki palców stają się powiększone, a paznokcie zakrzywiają się w dół. Może to być oznaką niskiego poziomu tlenu we krwi i jest często związane z chorobą płuc.
Co robić, gdy dziecko obgryza paznokcie? Obgryzanie paznokci pozwala dzieciom (i dorosłym) uwolnić stres, którego doświadczają. Pojawia się w sytuacjach stresowych (np. straszny film, oczekiwanie na wizytę u lekarza, trudności w odnalezieniu się w nowej grupie rówieśniczej i in.), jak również w wyniku napięcia związanego z nudą. Dzieci zaczynają obgryzać paznokcie zwykle ok. 5 roku życia, ale niektóre nawet w wieku 2-3 lat. Badania w USA wykazały, że ok. 60% 10-latków mniej lub bardziej uporczywie obgryza paznokcie, ale z czasem odsetek obgryzających zmniejsza się – najczęściej samoistnie – do ok. 10% wśród 30-latków. Jak wskazuje praktyka, najlepsze co można zrobić w stosunku do dzieci obgryzających paznokcie to… absolutnie NIC. Ponieważ obgryzanie paznokci pojawia się zwykle w sytuacjach stresujących dla dziecka zwracanie mu wówczas uwagi (proszenie, krzyczenie, straszenie itp) może tylko napięcie i stres zwiększyć, a zatem przynieść odwrotny od oczekiwanego efekt. Równolegle z ignorowaniem samego nawyku dziecka można pokazywać mu bardziej adaptacyjne sposoby rozładowywania napięcia (rozmowa, rysunki, dowolna zabawa, szukanie bliskiego kontaktu z osobą dającą poczucie bezpieczeństwa itp). Można też zadbać o stworzenie mu mniej stresogennego środowiska, gdy widzimy, że takie jest niezbędne. Nie oznacza to jednak konieczności eliminowania wszelkich sytuacji wywołujących napięcie – w takich warunkach dziecko nigdy nie nauczy się radzić sobie ze stresem. W przypadku dzieci starszych (w wieku szkolnym) można również próbować stosować lakiery do paznokci, ale działają one najlepiej u silnie zmotywowanych dzieci (nie rodziców). Można też kupić przedmioty (różne gniotki itp.), którymi dzieci mogą zająć ręce i/lub usta. Na koniec warto pamiętać, że spośród wszystkich obserwowanych objawów problemów u dzieci obgryzanie paznokci zdaje się być jednym z mniej szkodliwych dla ogólnego stanu dziecka. Jest też objawem często przemijającym z wiekiem. Akceptacja tej „niedoskonałości” u dziecka może zatem być świetną okazją do pokazania mu, że akceptujemy je mimo drobnych wad, które ma. Małgorzata RymaszewskaPsychologGabinet „Rodzice i Dzieci”
S4juI8. co na obgryzanie paznokci u dzieci
