Przedsiębiorcy posiadający służbowe auta nie zawsze chcą parkować samochody w dowolnym miejscu pod swoim biurem. Często wynajmują garaże albo miejsca parkingowe, w których parkują zarówno samochody służbowe, jak również pojazdy prywatne należące do pracowników czy klientów. W takim przypadku nie jest pewne czy przysługuje im prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z najmem miejsca garażowego. Czytaj też: Opłaty za parkingi i autostrady – ile VAT można odliczyć? Skarbówka surowiej o firmowych autach: limituje koszty parkowania Kiedy całość, a kiedy tylko połowa Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50 proc. kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Ogólną zasadą jest zatem możliwość odliczenia połowy kwoty podatku naliczonego z wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Jednocześnie jednak ustawodawca przewidział możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków. W myśl bowiem art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego powstaje w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są: 1) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub 2) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeśli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie. Wątpliwości wzbudza natomiast kwestia możliwości odliczenia wydatków poniesionych na wynajem miejsca garażowego bądź parkingowego na potrzeby parkowania samochodów osobowych używanych w tzw. cyklu mieszanym (tj. do działalności gospodarczej oraz na potrzeby użytku prywatnego). Jak wynika bowiem z art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, zalicza się wydatki dotyczące nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Nie budzi zatem wątpliwości, że koszty wynajmu miejsca parkingowego bądź garażowego należy zaklasyfikować jako związane z pojazdami samochodowymi. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Skarbówka jest przeciwna... Zasadniczo organy podatkowe wskazują, że w przypadku, gdy przedsiębiorcy przysługuje prawo do odliczenia wyłącznie 50 proc. podatku naliczonego od wydatków związanych z konkretnym samochodem (używanym w cyklu mieszanym), to nie może on w pełni odliczyć podatku naliczonego z tytułu kosztów najmu miejsca parkingowego. Przykładowo dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 13 czerwca 2017 r. ( stwierdził: „dla kwestii odliczania podatku naliczonego od tych wydatków decydujące znaczenie ma fakt, czy miejsce garażowe jest przypisane dla konkretnego samochodu. W takiej sytuacji do wydatków poniesionych w związku z użytkowaniem tego miejsca mają zastosowanie te same zasady w zakresie odliczenia podatku naliczonego, które obowiązują dla danego samochodu. Przykładowo – ograniczone do 50 proc. odliczenie podatku naliczonego od ww. wydatków ma zastosowanie pod warunkiem, że ww. wydatki będą dotyczyły użytkowania samochodu z ograniczonym 50-proc. prawem do odliczenia podatku naliczonego". W konsekwencji organ odmówił wnioskodawcy prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych najmem miejsca garażowego. ...ale nie zawsze Niemniej jednak, organy podatkowe dopuszczają możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego nawet w przypadku samochodów używanych w tzw. cyklu mieszanym. Uprawnienie takie powstaje w sytuacji, gdy wynajmowane miejsce parkingowe bądź garaż stanowi element ogólnych kosztów prowadzonej działalności. Przykład Spółka z A wynajęła powierzchnię biurową wraz z miejscami parkingowymi. Organy przyjmują, że ww. miejsca garażowe nie mogą być przypisane do konkretnego samochodu. W takiej sytuacji nie znajduje zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia, gdyż wydatków na wynajem powierzchni biurowych wraz z miejscami parkingowymi nie sposób zakwalifikować jako wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Nie ma w tym przypadku znaczenia czy miejsca takie są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby samochodów przedsiębiorcy (spółki A) czy dla jego kontrahentów. Zgodnie ze stanowiskiem fiskusa, w takich przypadkach przedsiębiorca może odliczyć pełen podatek naliczony z tytułu wynajmu miejsca parkingowego. Stanowisko, zgodnie z którym ograniczenie prawa do odliczenia VAT nie ma zastosowania, gdy miejsca garażowe są przypisane do konkretnego samochodu, potwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 21 listopada 2017 r. ( Opłata łączna za wynajem Zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy i stwierdził, że: „Ze względu na przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy, należy stwierdzić, że w przypadku wydatków Spółki ponoszonych na wynajem powierzchni biurowych wraz z wynajętymi miejscami parkingowymi, ponoszonych łącznie za poszczególne składniki najmu, gdzie w umowie najmu do najmowanych miejsc parkingowych nie są przypisane konkretne samochody, nie ma zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86a ustawy o VAT, gdyż wydatki te stanowią koszty ogólne związane pośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Jak wskazał Wnioskodawca z wynajmowanych miejsc parkingowych korzystać będą pracownicy Spółki oraz klienci Spółki, ponadto w umowie najmu nieruchomości brak jest zapisu, że konkretne pojazdy mają być parkowane na konkretnie najmowanych miejscach parkingowych zarówno podziemnych jak i naziemnych". Tożsamy pogląd wyraził także dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 kwietnia 2016 r. (IPPP1/4512-220/16-2/EK). Zdecyduje umowa lub regulamin Należy zatem stwierdzić, że przedsiębiorca może skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu kosztów wynajmu miejsca parkingowego na potrzeby samochodu wykorzystywanego w cyklu mieszanym. Ważne jest, aby w takim przypadku jednoznacznie wynikało (z umowy najmu bądź z regulaminu regulującego korzystanie z miejsc parkingowych), że miejsce takie nie jest przypisane do konkretnego pojazdu samochodowego. W przeciwnym bowiem razie będzie można odliczyć tylko 50 proc. podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na wynajem miejsca garażowego bądź parkingowego. Autor jest młodszym konsultantem podatkowym w ECDP TAX Mazur i Wspólnicy podstawa prawna: art. 86a ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 2174 ze zm.)
Z kolei w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu, podatnik jest zobowiązany do aktualizacji informacji o pojazdach samochodowych (VAT-26) najpóźniej do końca miesiąca, w którym dokonał tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy o VAT). Za zmianę wykorzystywania pojazdu i w konsekwencji obowiązek złożenia aktualizacji VAT-26 - w świetleOdliczenie VAT od zakupu samochodów osobowych. Jednym z warunków do odliczenia 100% podatku VAT od zakupu pojazdu samochodowego, jest wymóg, aby wykorzystywać pojazd wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Jest to przesłanka bardzo wąsko intepretowana przez organy skarbowe, a podatnicy często mają trudność sprostać rygorystycznym wymaganiom. W artykule postaramy się wyjaśnić w jakich przypadkach fiskus potwierdza możliwość pełnego odliczenia podatku VAT. Odliczenie VAT od samochodów w firmie - przepisy Ale na początku krótkie przypomnienie przepisów. Jak wiadomo generalną reguła w podatku VAT jest możliwość obniżenia, kwoty podatku należnego o kwotę (pełną) podatku naliczonego – jeżeli, towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a samego odliczenia dokonuje czynny podatnik VAT (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Owa reguła doznaje wyjątku, przy transakcjach zakupu pojazdu samochodowego, bowiem zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwota możliwego do odliczenia podatku naliczonego wynosi tylko 50% kwoty pierwotnej, tj. kwoty podatku VAT wykazanego na fakturze przy zakupie samochodu. W zamyśle zapis ten ma na celu uniemożliwić podatnikom dokonanie pełnego odliczenie, przy zakupie, który to posiada duży potencjał do wykorzystywania, do celów innych niż wyłącznie cele działalności gospodarczej. Ustawodawca, stworzył tutaj domniemanie, iż podatnicy, niejako domyślnie będą wykorzystywali pojazdy samochodowe do celów „mieszanych” i w myśl tego ograniczył kwotę podatku do odliczenia. Co więcej, organy podatkowe bardzo szeroko definiują pojęcia wykorzystania pojazdu samochodowego do wspomnianych celów „mieszanych”. Oddajmy głos fiskusowi (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z r., znak: ILPP2-3/4512-1-37/16-12/ST): „>Mieszanemieszanymieszanych<.” Wykorzystywanie samochodu do celów działalności gospodarczej Natomiast, dogodnym dla podatnika jest fakt, iż powyższe domniemanie jest wzruszalne. Ponieważ, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, podatnik będzie mógł dokonać pełnego odliczenia podatku VAT w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są: wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika Idąc dalej tym tropem, art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, uznaje pojazdy samochodowe za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Tym sposobem dotarliśmy do fundamentu problemu, mianowicie podana wyżej przesłanka jest stosunkowo niedookreślona oraz generalna. A przedsiębiorcy często mają wątpliwości czy sposób wykorzystania pojazdów spełnia ustawowe warunki pozwalające na pełne odliczenie VAT. Przykłady z orzecznictwa i interpretacji Z przeglądu interpretacji i wyroków wyłaniają się jednak wskazówki ułatwiające dostosowanie się przez podatników do wymogów ustawowych. Poniższe przywołane przykłady powinny pomóc podatnikom rozpoznać okoliczności, które zapewnią uzyskanie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT. Przedstawiciel handlowy I tak w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z r., znak: I FSK 1470/17, sąd przyznał prawo do pełnego odliczenie podatku VAT, w sytuacji, gdy podatnik udostępniał pojazd samochodowy przedstawicielowi handlowemu, który parkował pojazd poza siedzibą spółki, jak i w miejscu swojego zamieszkania. Jest to niecodzienna sytuacja, ponieważ organy podatkowe oraz sądy zasadniczo uznają, iż fakt parkowania samochodu poza miejscem wykonywania działalności przesądza o jego wykorzystaniu do czynności „mieszanych”, tym samym pozbawiając podatnika prawa do pełnego odliczenia. W tym przypadku, jednak z uwagi na specyfikę wykonywanego zawodu, NSA przyznał prawo do pełnego odliczenia. Oczywiście, ponadto podatnik: prowadził ewidencję przebiegu, określił regulamin użytkowania pojazdu, kontrolował sposób wykorzystania samochodu za pomocą GPS i systemu MAH. Po tak dotrzymanej należytej staranności, sąd nie mógł uznać, że w podanym stanie faktycznym podatnik nie spełnia warunku z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT. Umowa z pracownikiem Sposób wykorzystania pojazdów samochodowych może być również określony w umowach z pracownikami używającymi samochodów. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z r., znak: ILPP2-3/4512-1-37/16-12/ST, wnioskodawca skorzystał z takiej możliwości. Dodatkowo w umowach wprowadzono klauzule przewidujące kary porządkowe z tytułu niewykonywania lub nieprawidłowego wykonywania obowiązków wprowadzonych polityką użytkowani samochodów, co w oczach fiskusa stanowiło kolejne zabezpieczenie przed wykorzystaniem samochodu do celów „mieszanych”. Dominik Świercz, konsultant podatkowy w TAXEO Komorniczak i Wspólnicy
1. W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku: 1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika; 2) należnego z tytułu: a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca, b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; 3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a; 4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34. 2. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące: 1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych; 2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3; 3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. 3. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania: 1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są: a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie; 2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. 4. Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: 1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub 2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. 5. Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych: 1) przeznaczonych wyłącznie do: a) odprzedaży, b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika; 2) w odniesieniu do których: a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych. 6. Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. 7. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać: 1) numer rejestracyjny pojazdu samochodowego; 2) dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji; 3) stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji; 4) wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący: a) kolejny numer wpisu, b) datę i cel wyjazdu, c) opis trasy (skąd – dokąd), d) liczbę przejechanych kilometrów, e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5) liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji. 8. W przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4: 1) jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd; 2) obejmuje: a) kolejny numer wpisu, b) datę i cel udostępnienia pojazdu, c) stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu, d) liczbę przejechanych kilometrów, e) stan licznika na dzień zwrotu pojazdu, f) imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd. 9. Do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą: 1) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą: a) klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub b) z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków; 2) pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu; 3) pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń: a) agregat elektryczny/spawalniczy, b) do prac wiertniczych, c) koparka, koparko-spycharka, d) ładowarka, e) podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, f) żuraw samochodowy – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym. 10. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9: 1) pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań; 2) pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. 11. W przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2, uznaje się, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej: 1) od dnia wprowadzenia zmian, 2) jeżeli nie można określić dnia wprowadzenia zmian: a) od okresu rozliczeniowego, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem samochodowym, z zastrzeżeniem lit. b, b) od okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, dla którego podatnik wykaże, że pojazd samochodowy spełniał wymagania, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2 – chyba że zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1. 12. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3. 13. W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od pierwszego dnia miesiąca, w którym podatnik złoży tę informację. 14. W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej do końca miesiąca, w którym dokonał tej zmiany. 15. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji. 16. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż określone w ust. 9 pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 4 pkt 2, uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, wymagania dla tych pojazdów samochodowych oraz dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, uwzględniając specyfikę ich konstrukcji oraz ich zastosowanie, a w przypadku pojazdów mających więcej niż jeden rząd siedzeń – również wymóg, aby dopuszczalna masa całkowita była większa niż 3 tony. 17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą.
QxUlQ7.art 86a ustawy o vat
